Last few days

ZATERDAG 29/07

Vandaag besloten we niet met de auto te rijden. Maar een beetje te wandelen rondom het meer en op Mount Joe. Het was nog steeds onder het vriespunt en dus was alles zeer glad. We konden dus de berg onmogelijk beklimmen, dan maar rond het meer blijven. We keerden 's middags terug naar het hostel om te koken. Maar de keuken was zeer vuil achtergelaten door de ontbijtgangers. Ze waren dus nog vollop bezig met de schoonmaak. Omdat we weeral eens onze planning moesten omgooien en dan toch moesten wachten, maakten we dan maar een nieuwe planning met onze boekjes en de foldertjes. Deze kregen we weer heerlijk vol voor de komende twee dagen. Er waren vijf schoonmakers nodig om de keuken proper te maken, maar doorna konden we in een propere keuken koken. Paste Bologniase. 's Middags gingen we naar de hot pools en sauna om alles goed los te krijgen vooraleer we op het vliegtuig moeten. Het was zeer gek om in je bikini naast de sneeuw te zitten. Maar het werkte zeer ontspannend.

ZONDAG 30/07

Vandaag gingen we weg uit het sneeuwerige gebied. We hebben genoeg sneeuw gezien voor de volgende jaren. Onze eerste stop was aan het Peel forest. Waar we anderhalfuur gewandeld hebben naar een waterval. Deze was veel minder groot dan dat we gewend waren. Maar we hadden eindelijk nog eens kunnen wandelen zonder te worden tegengehouden door het weer, het was stralende zon. Yentel was nog steeds niet helemaal terug de oude en dus reed Sieglinde vandaag nog een dagje. Gelukkig was de volgende stop een uurtje rijden. We wandelden er naar Rakaia river outlook punt. Dit was een prachtige wandeling. Een totaalpakketje, met water en steenstrand, bomen en modder, bergen met sneeuw. Hier wandelden we 2 uur, en deden een lange stop aan de lookout. Ondertussen was het al  4 uur en moesten we dringend doorrijden naar Christchuch om niet weer in de donkerte door een onbekende stad te rijden. We vonden het heel gemakkeld. De stad was zeer uitgespreidt en totaal niet volgebouwd, waarschijnlijk door alle aardbevingen die er gebeurden. Daarna gingen Sieglinde en ik nog op zoek achter een winkel. Na eerst een gesloten shop tegen te komen, vonden we een soort van nachtshopje. Er waren fish ticks te vinden en mais. Uiteindelijk bleek de mais wel oneetbaar maar al bij al een goede maaltijd. 

MAANDAG 31/07

Onze laatste volle dag al. De tijd gaat hier snel. Eerst alles in orde brengen vooraleer we aan de laatste dag begonnen: vluchtgegevens, geld afhalen voor de bus, auto leeghalen, ... Vandaag leidde onze weg naar Akaroa, een stadje gevestigd aan de zee. Dit was een uurtje rijden, maar wij deden er twee uur over aangezien we de touristische route namen. Gelukkig want deze gaf ons prachtige uitzichten. Links en rechts van ons was er zee te zien en wijzelf stonden bovenop de berg. Daarna begon de afdaling die ons zicht gaf op het havenstadje. We kwamen mooi op tijd aan voor de boottocht te kunnen nemen (75$) en nog een hapje te kunnen eten. De zon was prachtig aan het schijnen, alsof hij speciaal voor onze laatste dag was komen stralen. Op de boottocht zelf zagen we allemaal vulkanische gebieden en een cathedral cave. Daarna gingen we de open zee op. De kapitein had pinguins gespot. Ze zijn zeer verlegen en duiken snel terug onder. Maar eindelijk na vijf keer te proberen zagen we ze zwemmen. Niet veel later kwamen er ook dolfijnen een showtje geven. En een show was het zeker, ze waren met vijf. We hadden de jackpot gewonnen. Nadat de motorboot was opgestart, zwommen de dolfijnen nog een eindje mee op de golven die de boot veroorzaakte. Ze zwommen dus letterlijk naast ons. Het was een perfecte laatste dagje. We kwamen terug om 15u30 en onze auto moesten we al om 17 uur indienen. Geen tijd dus om te treuzelen. Voor de luchthaven smeten we de tank nog eens vol en een half uurtje na tijd konden we onze auto indienen. Ze maakten er precies geen probleem van. Sleutel afgeven, enkele vragen beantwoorden en weg waren we. Ze voerden ons met een shutle uit de luchthaven en daarna gingen we per bus terug naar het hostel, want deze lag iets te ver weg. We hadden vele ups en downs in onze reis figuurlijk, maar vooral ook letterlijk. Van onze bergtop in Mount Roy tot de grotten in Waitomo. Hier stopt ons Nieuw Zeelands avontuur en ook de blog. Maar België, here we come.

Vlaktes van Rohan

DONDERDAG 27/07

We vluchtten snel de stad uit, want het was alweer aan het regenen. We hadden ook een lange rit voor de boeg met enkele stops. De eerste stop was Moeraki Bolders. Dit zijn sferische bollen die vier miljoen jaar geleden gevormd werden rond de dinovissen van indertijd. Sommige waren wel twee meter hoog. Hierna volgde het pinguinstrand. We probeerden nu al voor de derde keer pinguins te spotten. Maar helaas, zeeleeuwen het het strand al ingenomen, dus keerden we snel terug. Onze weg vervolgde zich tussen prachtige besneeuwde bergen en grote mirror lakes, we bleven stijgen richting Mount Cook. De sneeuw rondom ons nam toe in centimeters, en de auto's die ons passeerden waren al goed bedekt met een dikke laag sneeuw. We begonnen ons vragen te stellen, maar reden toch door naar ons hostel. Bij het hostel lag er zeker 30 cm, we konden niet op de bijbaantjes en dus ook niet bij het hostel. We besloten om terug te keren richting Twizel. Daar waren een tal van motels. Motel nummer 1 deelde ons mee dat een kamer 180$ per nacht was (deze prijs betalen we normaal voor 2 nachten). Motel nummer 2 'deed niet aan backpakers'. Motel nummer 3 besloot de deur gesloten te houden. Bij motel nummer 4 kwamen we verkleumd en hopeloos aan. De vrouw bood ons een twee persoonskamertje aan en plofte er een derde bed bij. Tijdens de nacht kregen we het steeds kouder. Doordat ze geen isolatie hadden, daalde de temperatuur onder  de 12 graden.

VRIJDAG 28/07

We bleven even liggen in ons bedje om op te warmen, vooraleer we besloten verder te trekken. Alles buiten was bevroren. Na het ijs van onze auto af te schrapen met een studentenkaart plus keukenpapier (bij gebrek aan schrapertje), reden we naar het informatiecentrum. Daar konden ze ons een videobeeld geven van de stad Mount Cook. En gelukkig waren we daar niet gebleven, het was precies een grote ijsbaan geworden. We besloten dan maar de YHA app erbij te pakken en op te zoeken wat we konden doen in de plaats van de geplande wandelingen. Deze leidde ons tot enkele filmlocaties van 'the lord of the rings'. We vroegen ons af, waarom het informatiecentrum ons dit niet gezegd had, want de locaties waren vrij toehankelijk. Tot we op een brochure stuitten waar er een tour te vinden was van meer dan 100$. Dus tip, installeer de YHA app op je gsm. Daarna hadden we nog een prachtige lookout met zich op de Mount cook berg en dan reden we door naar lake Tekapo. Deze was ook helemaal ingesneeuwd. Doordat we laat in de namiddag aankwamen, was de weg naar ons hostel gelukkig alweer vrij en reed Sieglinde vlotjes de parking op.

Flooding

DINSDAG 25/07

Hierlijk lang uitslapen vandaag dat hadden we wel verdiend na het vroege opstaan van gisteren. Terwijl ik de auto eens schoonmaakte langs de binnenkant, kiemden Yentel en Sieglinde de weg uit naar  onze volgende bestemming. We besloten een deel van de Scenic Drive mee te nemen die helemaal in het Zuiden lag. Yentel begon de rit en door de regen was het lastig rijden achter campers. Zo na wat een eeuwigheid leek, konden we een lastige camper voorsteken om daarna weer achter twee campers vast te zitten. Eenmaal daar voorbij vlotte het goed. De eerste 150 km werden dan ook vlot gereden. Toen Sieglinde het overnam kwamen we plotsing op ongeasfalteerde wegeltjes. Het was er wel mooi maar jammergenoeg regende het, waardoor we er niet ten volle van konden genieten, ook voelde Yentel haar niet helemal goed, en vonden we maar geen eten. Uiteindelijk bleken ook de Cathedral caves waar we voor rondgereden hadden gesloten te zijn, we bleven zoeken achter eten en om 3 uur 's middags vonden we eindelijk een plekje waar we soep konden eten. Gelukkig is hun soep zeer voedzaam. We gingen ook naar een informatiecentrum met de vraag wat we onderweg nog zouden tegenkomen. Ze stuurde ons naar Nugget point waar er een prachtig uitkijkpunt was. Hiervoor moesten we langs de zee rijden. Deze spetterde af en toe op het asfalt, ze kunnen hier duidelijk geen wegen bouwen. Maar het uitkijkpunt was de moeite waard. Gelukkig was de zon er ook alweer doorgekomen. We moesten nog een uurtje rijden richten Duniden en dit laatste stukje was in de donkerte. We zagen vele overstromingen van de laatste dagen. Het riviertje was een meer geworden. En waar er op onze gps stond dat er land lag was het allemaal water. Geluk bij een ongeluk dat we nu pas aangekomen waren zou morgen blijken.

WOENSDAG 26/07

Vandaag gingen we naar Otaga Peninsula om pingiuns te spotten. Dit is een klein schiereilandje verbonden met Duniden. De eerste 20 km reden we zonder problemen langs de kust, mar daarna was er road closer. Omdat we erg graag de pinguins wouden spotten en al enkele mensen hadden aangesproken die van de tegenrichting kwamen, besloten we door te rijden. We moesten door een klein plasje heen en zagen dat er een garage werd leeggepompt. Na een nog eens 19 km werden we weeral tegengehouden en nu konden we niet meer door met de auto. Er werd ons verteld dat er hele kluiten aarde en bomen meegesleurd van de berg naar beneden op de weg. We konden dus niet meer verder. Dan maar terug naar het hostel want we raakten op geen enkele toeristische spot. Maar we hadden het toch geprobeerd hé. Terug in het hostel besloten we een warme maaltijd te eten voor we de stad in trokken, want echt iets anders konden we niet doen. De andere kant van de stad was er blijkbaar nog erger aan toe want daar waren er hele stukken weg weggespoeld die mogelijks nooit meer berijdbaar zullen zijn. Zie hier het nieuws van enkele dagen geleden. We hadden alle drie al rap genoeg van de stad. Na het oude rail way station, de kerk en de art gallery hadden we het al gezien. Dan nog een paar souvenierwinkeltjes aflopen, vooraleer we het Toitu Otago Settlers Museum binnenliepen. Dit is een gratis meseum waar er op een interessante manier over de geschiedenis wordt gesproken. Over de pioniers, de immigranten, en zelfs de eerste wereldoorlog waar ze gingen gaan vechten voor België (kolonie van Engeland). De 20ste eeuw met televisies en een heleboel oude auto's/ trams die tentoongesteld werden. Hier blijven we dan ook een lange tijd in rondlopen. Onderweg terug naar het hostel, kwamen we ook nog een heleboel mooie street art werkjes tegen die over de hele stad verspreid waren. 

Milford sounds

MAANDAG 24/07

Onze wekker liep al vroeg in de ochtend af. Doordat we in een huisje zaten hadden we de ontbijttafel al op voorhand gedekt. Ook de afwas konden we later nog doen. Mooi op tijd stapten we in de auto. Het was nog piekedonker dus deden we rustig aan. Yentel reed de eerste 130 km ging goed. Er waren geen tegenliggers dus konden we onze fairs aanhouden. Helemaal boven was het ijzig glad. Dit ondervonden we op het moment dat we wegslierden. Gelukkig had Yentel goede reflecten en stond de auto rap weer richt op de baan. We reden op dat moment ook maar tien km per uur. Daarna moesten we door een tunnel heen. Uiteindelijk kwqmen we bijna twee uur te vroeg aan bij de cruise schepen. We konden dus nog wat langer geslapen hebben. Maar goed we hadden een schip van jucy, dezelfde maatschappij als onze huurwagen. En we hadden een upgrade door het weinige volk, vaarde enkel het luxe schip uit. Want een gelukvogels waren we voor 45$ konden we een twee uur durende rondvaard maken. We vertrokken in de mist en regen. En blijkbaar was dit het beste tijdstip om uit te varen, aangezien er vele watervallen maar 20 minuten na de regenval overbleven. Een uurtje hadden we geen regen waardoor we buiten op het dek konden staan.  Doordat het laagseizoen was, stond er ook niet teveel volk. De boot ging tweemaal onder een waterval staan, die blijkbaar voor de eerdte keer sinds maanden weer ze groot waren. Wij keken vanuit binnen toe, want we gingen nog een hele dag onderweg zijn. En met natte kleren in 5 °C lijk ons geen goed plan. Op de terugweg was er veel mist en regen wat iets mysterieus gaf. Na de boottocht keerden we terug in daglicht om verschillende stops te maken. Bij de chasm ontmoeten we de kéa. Dit was een papegaai die leefde rond de milford sounds en alles opat wat niet goed vastzat, zoals schoenen of rubber van de auto. De watervallen die we hier zagen werden wederorm gevormd door het slechte weer. Bij pops view hadden we minder geluk, daar was het te mistig om iets te zien. Verder terug naar te anau kwamen we ook nog mirrow lakes tegen, de eglinton valley en te anau dows wat ons prachtige uitzichten gaven met gelukkig alweer wat blauwe lucht. 

Higher, higher, higher

ZATERDAG 22/07 

Toen we wakker werden leek het wel alsof de kerstman langsgekomen, iedereen liep zenuwachtig en opgewonden rond. De storm was overgewaaid en had een dikke laag vers sneeuw achtergelaten. Ze maakten zich allemaal klaar om te gaan skieen en wij maakten onze rugzakken en trokken onze wandelschoenen aan, want roy's peak lag uit de wolken. De tocht omhoog was zeer steil. Het eerste deel was door velden en we lieten af en toe enkele koeien en schapen opschrikken. Er huppelden ook vrolijk wat konijnen en enkele rare vogels waren ook van de partij. Na een tijdje zaten we onder vriespunt en moesten we dus verder door de sneeuw. Dit maakte het stijgen moeilijker omdat we dieper wegzakten (en beetje zoals op zand lopen). Nog hoger begonnen we op ijs te lopen. Door de toppen van ons voeten in het ijs te slaan konden we blijven stijgen. Nog wat hoger en we hadden het wolkendek bereikt. De top zat weer in de wolken , we besloten toch even te wachten. Eerst warm indoefelen en dan middageten. Er kwamen steeds meer mensen naar boven, maar na een half uurtje wqchten werden we beloond. De wolk vloog over en de zon kwam tevoorschijn. Iedereen wou tegelijk op de piek staan en daardoor moesten wij wachten. Maar uiteindelijk konden ook wij ons erop wagen. Onze weg naar beneden verliep moeizaam met veel wegslieren en poepzitten. Doordat er al zoveel mensen waren gepasseerd was het sneeuw platgetrappeld en al aan het smelten. De mensen die naar boven kwamen hadden dus nog eens extra moeite. We kwqmen onderweg weer de duitse meisjes tegdn waarmee we vastzaten in de sneeuwstorm. Ze besloten zich niet in de sneeuw te wagen en met ons terug mee af te dalen. Ondanks het spectaculaire uitzicht dag er bovenaan te zien was. Eenmaal beneden was het 3 uur en reden we richting Queenstown de bergen door. Onze auto had moeite met al die steile hellingen en gelukkig vertrokken we nu pas want eerder waren de wegen blijkbaar geeloten door de storm overal naast de weg lagen afgevallen takken. Afgepeigerd maar voldaan kwamen we aan.

ZONDAG 23/07

Vandaag besloten we het rudtig aan te doen we gingen en kleiner wandelingetje doen en uitslapen. Dus om 10 uur checkten we uit en gingen we op weg de berg op. We voelden alle drie dat onze spieren gisteren goed gewerkt hadden. En bovenaan kregen we een uitzicht over de stad. Minder mooi dan gisteren weliswaar maar het was ook een minder grote inspanning en mischien raakten we die prachtige uitzichten wel gewend. In de namiddag liepen we rond in de stad van winkeltje naar winkeltje en kochten alle drie een souvenier. En om 3 uur in de namiddag vertrokken we richting de volgende stad te aneu. We waren niet voor het donker binnen en nu zitten we hier voor heel weinig geld op een driepersoonskamer met eigen badkamer en keuken. Nogal een verschil met twee nachten geleden. Morgen trekken we richting milfort sound en moeten al om 5 uur op voor de kronkelende tocht door de bergen.

Bergen omringd met wolken

DONDERDAG 20/07

Doordat we voor de eerste keer in een overvolle kamer zaten, werden we ook voor de eerste keer wakker gemaakt door een vroege vogel. We stonden niet veel later ook zelf op en maakten de overige twee ook per ongeluk wakker. Daarna trokken we verder. Doordat we midden in de bergen zaten en onze auto benzine zuipt, besloten we vol te tanken. Het had nog nooit zo duur gestaan, maar er was geen enkel benzinestation op de tocht naar Wanaka. 2,13$ dus in plaats van de gebruikelijke 1,80$. We rijden goed door langs de kronkelende baanjes. Ons eerste stopje was bij watervallen. Het had veel geregend meer toch stond de rivier niet vol. Dit kwam waarschijnlijk doordat het aan het vriezen was bovenop de berg. Daarna maakten we een stop aan de blue pools. Deze zou ons in een 20 minuten durende wandeling naar blauwe meren moeten brengen. Maar de teleurstelling was van velen groot toen we aankomen: 'They are green'. Door de grote regenval was er veel vuiligheid meegestroomd en was de bodem niet langer te zien. Zelf met een blauwe filter op onze camera werden ze niet blauwer. Het was ook hier dat we onze eerste kennismaking hadden met de beruchte zandvliegjes. Toen we gingen zitten op de rotsen en ons broodje uithaalden, begonnen ze ons masaal te stekken. Dus we vluchten terug de berg op, onze auto in. Hier konden we vreedzaam ons broodje opeten. Of toch ongeveer, want we moesten er nog een tiental doodslaan die mee de auto waren ingevlogen. Daarna volgde een van de meest prachtige tochten doorheen de bergen omlaag. We reden richting het wanaka meer. We stopten er geregeld om een fotootje te trekken en te genieten van de schoonheid. Deze is vooral te zien met je eigen ogen en niet goed vast te leggen op camera. Daarna kwamen we aan in Wanaka, de flying kiwi backpackers. Dit was niet echt een gezellig hosteltje. We vlogen in een kamer van acht gemengd, terwijl we dit helemaal niet geboekt hadden. En er was maar een hele kleine keuken en ontspanruimte voor een volgeboekt hostel, 30 man. De meeste mensen die hier zitten zijn op een werkvakantie. We besloten nog even naar het meer te wandelen en een koffietje te gaan drinken om te vluchten van de kleine ruimte. Als avondeten warmden we alles op in de microgolf zodat we niet teveel moesten koken.

VRIJDAG 21/07

vandaag zouden we normaal gezien de mount roy beklimmen, maar het was vreselijk aan het waaien en alle bergen waren in de wolken gehuld. We besloten dus een kleinere minder hoge wandeling te maken van 2 uur, mount iron. Deze gaf ons een prachtig uitzicht over de stad en het meer met de omliggende bergen. Ook konden we mount roy zien liggen. We gingen net op tijd naar beneden om een regenbui en een serieuze windvlaag te vermijden. Door het slechte weer en het feit dat je hier enkel kon wandelen besloten we op restaurant te gaan. We bestelden alle drie ribbetjes en er was zelf somersby van de tap. Nadat we deze besteld hadden, vroeg ze niet eens onze identiteitskaart. Dit was vreemd aangezien ze er in de supermarkt zo'n spel van maakten. Daarna gingen we naar 'that wanaka tree'. Deze boom was zeer populair in Wanaka omdat hij alleen in het midden van het meer stond. Maar doordat het meer zo laag stond, stond de boom op het droge. En door de winter gingen er helaas geen blaadjes aan. Maar we gingen er toch even naartoe in de regen omdat het bij Wanaka hoorde. Daarna besloot ik even een dutje te doen terwijl Yentel en Sieglinde doorheen de straatjes van de stad slenterden van souveniershop tot souveniershop. We ontmoette elkaar in hetzelfde koffiehuisjes van gisteren. Hopelijk wordt het morgen wat mooier weer zodat we de Mount Roy kunnen beklimmen, maar we vrezen er alledrie een beetje voor. Anders zal morgenvroeg onze tocht voortgezet worden richting Queenstown, een studentenstad.

Spiegelmeren

MAANDAG 17/07

Vannacht was het alweer de laatste nacht in ons heerlijk warme elektrische bedden. Ook de twee katten die daar leefden, vonden onze bedden plezant. We hadden deze dag niet echt iets gepland en konden alles op het gemak doen zoals pannenkoeken maken als ontbijt. In de New world hadden we een pak poeder gekocht waar er gewoon water bij moest. En dan bakken maar. Yentel stond als eerste aan het vuur, maar het deeg bleef aanplakken. Het lag dus aan de pan, de kok of het deeg. Wat we ook veranderen ze bleven mislukken. Daar ging ons lekker ontbijt. Dan maar toast want we moesten tijdig uitchecken. Tijdens onze rit naar Westport stopten we even aan Nelson lake. Het was jammergenoeg aan het regenen, dus aten we ons broodje smos in de auto op. De poetsploeg kwam plots langs en begon de bordjes en paaltjes te kuisen waarop de informatie stond over de verschillende wandelingen. Dit samen met alle verkeersborddraaiers is hoe men werk creert in nieuw zeeland. Na onze maaltijd kwam de zon er gelukkig door en begonnen de wolken weg te trekken van de bergen. Dit gaf ons een prachtig uitzicht op het meer en tijd om enkele foto's te nemen. Daarna gingen we nog een vuurtoren gaan bezichtigen aan de zeezijde vooraleer we naar het hostel gingen. Doordat er niet teveel te doen was in Westport besloten we de tweede film te bekijken van Narnia voordat we ons bedje opzochten.

DINSDAG 18/07

Via de kustlijn gingen we van het ene zeestadje naar het andere. Hierbij maakte we verschillende stops. Zo passeerden we cape foulwind. Dit was een rots waar de zeehonden komen uitrusten. Tijdens de maand juli zijn het vooral de jongen die er opgroeien. We blijven een tijdje kijken naar hun vooraleer we verder trokken richting pancake rocks. Dit waren een stel gelaagde kalksteenrotsen die tijdens hoogtij ontstonden. Na de loop rond de rotsen ging onze tocht verder naar Greymouth. Hier stonden we voor een gesloten hostel.  Ze waren renovatiewerken aan het uitvoeren, maar hiervoor hadden we een mail gekregen. Hostelworld had dit gewoon niet aangepast op mijn acount. Op naar het vervang hostel dus. Deze was ingericht met allemaal afrikaanse beelden. Niet zo gek dus dat het art hostel noemde. Het was ons beste hostel tot nu toe. Er waren gratis kayaks en mountainbikes te verkrijgen en het koste maar 5$ om 1 uur in de jacuzzi te zitten. We besloten dus na ons middageten in een gezellige pub de fietsen te nemen en richting een bay te rijden. Het was er nogal gevaarlijk met al die auto's die geen snelheid minderden. De fietsers reden op dezelfde weg. We reden ongeveer een uurtje heen en terug. Het was een prachtige zonnige dag. Daarna gingen we naar dezelfde pub waar we ook ons middageten hadden benut voor koffie en taart. En wat voor een taart. We kregen elk zeker een halve kilo aan taart. We hadden beter een stukje gedeeld. Maarja dit werd dan ook maar meteen ons avondeten. En daarna tijd voor een zonsondergang waar de zon in nog geen 5 minuten onder was. Plus heerlijk te ontspannen in de jacuzzi.

WOENSDAG 19/07

Sieglinde kwam me vanochtend weer vroeg wakker maken want er sliep nog een meisje op onze kamer. We wouden rap door om wandelingen te maken in franz josef. Onderweg stopten we even op het midden van de baan om van het uitzicht te genieten. Om 11 uur kwamen we al aan in het informatiecentrum en gingen we kijken wat de beste wandelingen waren rond de gletsjer. Uiteindelijk wandelden we helemaal naar de voet van de gletsjer toe en ook gingen we naar een spiegelmeer. Doordat het water van de gletsjer kwam was deze zeer helder. Het echte viel bijna niet te onderscheiden van de weerspiegelde vlakte. Na de wandelingen gingen we gaan inchecken in het hostel. Doordat het nog even duurde voordat het donker werd gingen we nog naar lake matheson. Deze hoorde ook spiegelhelder te zijn. Maar deze was veel groter en dus waren er teveel rimpels in het water om iets te zien. 'S avonds konden we ons heerlijk ontspannen in de gratis sauna van het hostel.