Abel Tasman

ZATERDAG 15/07

We moeten weer vroeg opstaan vandaag doordat we onze ferrie terug konden omboeken. We werden verwacht om 7 uur aan de ferrie te zijn met ons voertuig. Alles verliep vlot. Tijdens het wachten, konden we mooi de zonsopgang volgen. Er zat een gigantische donderwolk boven de interislander boot maar gelukkig ging deze traagjes landinwaarts. Na lang wachten werden we eindelijk de boot op geleid. Via geribbelde structuur werden we een schuin platform opgeleid op de vijfde vedieping van de boot. Gelijksvloers dus met het land. Om te starten gingen we meteen naar verdieping tien waar we buiten konden staan en over alles een mooi zicht kregen. Toen we op volle zee zaten gingen we terug naar binnen want het was ijzig koud. Tijd voor ons ontbijt. Na al dat vasten eindelijk eens geen cornflakes, maar toast met spek en ei. De rit duurde 3 uur en een half in totaal waar we tijdens het laatste uur tussen allemaal kleine eilandjes invaarden. Toen Picton in zicht kwam begonnen we foto's te trekken doorheen het raampje vanvoor en plotselingen sprongen er dolfijnen uit het water tevoorschijn. Prachtige beesten, maar jammergenoeg waren ze te snel voor het fototoestel. Hierna werd er afgeroepen dat iedereen terug naar de auto moest gaan. Het platform was opgehoffen, waardoor onze auto nu rechtstond. Yentel kroop terug in de bestuurderszetel. We zaten net op een atractie toen het platform langzaamaan terug naar beneden ging. Maar gelukkig bleef onze auto mooi staan. We reden naar Motueka via De Queen Charlotte Drive. Dit was een kronkelend weggetje die prachtig uitzicht gaf over de eilanden. Na een vier uur durende rit met vele stops voor panaramic views kwamen we op onze bestemming aan. Het was een leuk uitziend hosteltje met een wild western look. De hostes was praatgraag en gaf ons een korte rondleiding ook stak ze meteen de elektrische dekens aan zodat we een lekker opgewarmd bedje kregen. En deze hadden we hard nodig want het huis koelde snel af met hun enkel glas.

ZONDAG 16/07

Weeral eens vroeg opstaan vandaag want we hadden een reservatie bij 'Abel Tasman Kayaking'. We wouden alle drie ons warm bedje niet uitkomen want het huis was werkelijk afgekoeld tot 11°C die nacht. Een geluk dat we wat reservetijd hadden ingerekend want na ons ontbijt liepen we de auto tegemoed. En hiervan was het glas helemaal aangevroren. Doordat we met zen drieën konden schrapen, konden we nog snel vertrekken. Via allemaal kronkelweggetjes richting het park. De gids was niet erg enthoussiast toen enkel wij drie kwamen opdagen, we gingen een privétour kregen. Zonder dat de gids er veel woorden aan vuil maakte vertrokken we met de kayaks en een tractor richting de zee. Het was nog eb, dus er moest ver gereden worden. De kayaks waren zeker proffesioneel want je kon ze vannachter besturen. Ik ging mee met de gids, terwijl Yentel en Sieglinde samen in een boot gingen. Het was moeilijk om een gesprek op te starten en hij stelde allemaal vreemde vragen zoals 'What do Belgian people do for fun?' en 'When did Belgium excist?'. Het leek wel alsof hij tegen België en onze gewoontes was. Naast dat we niet zo'n goede gids hadden meegekregen was het landsschap echt prachtig. We vaarden langs de kust. En nadat we een hoekje omsloegen, waren we plotseling tussen allemaal zeeleeuwen aan het varen. Prachtig om de jonkies zo te zien zwemmen en springen in het water. Om 13 uur was het tijd om te picknicken op een verlaten strand. We hadden ons picknick mee maar het bleek dat deze in onze prijs gerekend zat. Soep met pistoletjes dan maar. Tijdens het eten zei onze gids plots 'If you walk that way it is a three hours walk back to your car'. Eerst dachten we dat hij aan het grappen was, maar toen hij alles aan het inpakken was van de picknick en ons materiaal uit de boten moesten wisten we dat hij het meende. We gingen terug te voet. Het is zeker waard om een kayak tocht te doen, maar de 115$ dat we neerlegden, hadden we een daguitstap verwacht. Die brochures weten het toch goed te vermommen alleziens. Maar gelukkig hadden we ons wandelschoenen aan en was het een mooie wandeling terug. Onderweg kwamen we plots mensen tegen waarmee we samen vast zaten tijdens de sneeuwstorm. Zij waren rechtdoor de storm gereden zonder de ommetour van zes uur extra met hun 4x4. Ik was blij om te zien dat ze niets overkomen was.