Flooding

DINSDAG 25/07

Hierlijk lang uitslapen vandaag dat hadden we wel verdiend na het vroege opstaan van gisteren. Terwijl ik de auto eens schoonmaakte langs de binnenkant, kiemden Yentel en Sieglinde de weg uit naar  onze volgende bestemming. We besloten een deel van de Scenic Drive mee te nemen die helemaal in het Zuiden lag. Yentel begon de rit en door de regen was het lastig rijden achter campers. Zo na wat een eeuwigheid leek, konden we een lastige camper voorsteken om daarna weer achter twee campers vast te zitten. Eenmaal daar voorbij vlotte het goed. De eerste 150 km werden dan ook vlot gereden. Toen Sieglinde het overnam kwamen we plotsing op ongeasfalteerde wegeltjes. Het was er wel mooi maar jammergenoeg regende het, waardoor we er niet ten volle van konden genieten, ook voelde Yentel haar niet helemal goed, en vonden we maar geen eten. Uiteindelijk bleken ook de Cathedral caves waar we voor rondgereden hadden gesloten te zijn, we bleven zoeken achter eten en om 3 uur 's middags vonden we eindelijk een plekje waar we soep konden eten. Gelukkig is hun soep zeer voedzaam. We gingen ook naar een informatiecentrum met de vraag wat we onderweg nog zouden tegenkomen. Ze stuurde ons naar Nugget point waar er een prachtig uitkijkpunt was. Hiervoor moesten we langs de zee rijden. Deze spetterde af en toe op het asfalt, ze kunnen hier duidelijk geen wegen bouwen. Maar het uitkijkpunt was de moeite waard. Gelukkig was de zon er ook alweer doorgekomen. We moesten nog een uurtje rijden richten Duniden en dit laatste stukje was in de donkerte. We zagen vele overstromingen van de laatste dagen. Het riviertje was een meer geworden. En waar er op onze gps stond dat er land lag was het allemaal water. Geluk bij een ongeluk dat we nu pas aangekomen waren zou morgen blijken.

WOENSDAG 26/07

Vandaag gingen we naar Otaga Peninsula om pingiuns te spotten. Dit is een klein schiereilandje verbonden met Duniden. De eerste 20 km reden we zonder problemen langs de kust, mar daarna was er road closer. Omdat we erg graag de pinguins wouden spotten en al enkele mensen hadden aangesproken die van de tegenrichting kwamen, besloten we door te rijden. We moesten door een klein plasje heen en zagen dat er een garage werd leeggepompt. Na een nog eens 19 km werden we weeral tegengehouden en nu konden we niet meer door met de auto. Er werd ons verteld dat er hele kluiten aarde en bomen meegesleurd van de berg naar beneden op de weg. We konden dus niet meer verder. Dan maar terug naar het hostel want we raakten op geen enkele toeristische spot. Maar we hadden het toch geprobeerd hé. Terug in het hostel besloten we een warme maaltijd te eten voor we de stad in trokken, want echt iets anders konden we niet doen. De andere kant van de stad was er blijkbaar nog erger aan toe want daar waren er hele stukken weg weggespoeld die mogelijks nooit meer berijdbaar zullen zijn. Zie hier het nieuws van enkele dagen geleden. We hadden alle drie al rap genoeg van de stad. Na het oude rail way station, de kerk en de art gallery hadden we het al gezien. Dan nog een paar souvenierwinkeltjes aflopen, vooraleer we het Toitu Otago Settlers Museum binnenliepen. Dit is een gratis meseum waar er op een interessante manier over de geschiedenis wordt gesproken. Over de pioniers, de immigranten, en zelfs de eerste wereldoorlog waar ze gingen gaan vechten voor België (kolonie van Engeland). De 20ste eeuw met televisies en een heleboel oude auto's/ trams die tentoongesteld werden. Hier blijven we dan ook een lange tijd in rondlopen. Onderweg terug naar het hostel, kwamen we ook nog een heleboel mooie street art werkjes tegen die over de hele stad verspreid waren.